[. . .] Το χρονικό του Γιάννη Ελισσαβίτη εμπλουτίστηκε με προσωπικές μαρτυρίες δικών του, ομοϊδεατών του και πολιτικών αντιπάλων του. Ιδιαίτερα συμβάλανε οι συναγωνιστές του στη Σάμο, όπου κι αν σήμερα είναι κομματικά τοποθετημένοι (παρήγορος κρίκος ενότητας), τιμημένα στελέχη της Εθνικής Αντίστασης· αναφέρω (αλφαβητικά) τους Γιώργη Βαλούκα, Θάλεια και Ιπποκράτη Ζαΐμη, Γιάννη και Κώστα Ζαφείρη, Λεωνίδα Καραγιαννόπουλο, Δημήτρη Παριανό. Πολύτιμη βοήθεια είχα από τους συγκατηγορούμενούς του, σημαντικά στοιχεία ιδιαίτερα από τον Γιώργη Παπαπαναγιώτου και Δ. Συναδινό. [. . .] Η ζωή όταν δίνεται θυσία είναι πάντα μεγάλη και μεγαλύτερη η λάμψη της όταν δίνεται από τους πολλούς, τους περισσότερους, συνήθως ανώνυμους τελικά αφού `δεν λάμψανε`. Ας επαναλάβω: το ελπιδοφόρο μήνυμα ζωής από τον τάφο του Γιάννη Ελισσαβίτη πηγάζει από τα παραπάνω· δηλαδή ότι δεν καθρεφτίζει το εξαιρετικά ατομικό, αλλά εκφράζει το γενικά λαϊκό, σαν μια περίπτωση θυσίας από χιλιάδες. Βέβαια η μονογραφία αυτή θα λειτουργήσει σαν προβολέας, σαν μεγεθυντικός φακός.[. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]