Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)

Ένας από τους κορυφαίους -κατά πολλούς ο κορυφαίος -διηγηματογράφους της νεοελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκιάθο, γιος του ιερέα παπα-Αδαμαντίου -απ` όπου και το επώνυμό του-, ξάδελφος εκ μητρός του Αλ. Μωραϊτίδη. Οι γυμνασιακές σπουδές του, που ολοκληρώνονται στον Πειραιά, παρουσιάζουν χρονικά χάσματα λόγω των οικονομικών δυσχερειών της οικογένειας και του απείθαρχου χαρακτήρα του Παπαδιαμάντη. Εγγράφηκε στη φιλοσοφική σχολή από την οποία δεν αποφοίτησε, ενώ παράλληλα μελετούσε μόνος αγγλικά και γαλλικά, ώστε να μπορεί να βιοπορίζεται από τις μεταφράσεις του. Στην Αθήνα, γνωστή είναι η σχέση του με το εκκλησάκι του Αγ. Ελισαίου, όπου έψαλλε με τον Αλ. Μωραϊτίδη. Ξεκίνησε ως συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων, γρήγορα όμως πέρασε στο διήγημα, είδος που το ελάμπρυνε. Η βαθιά θρησκευτικότητα, η φυσιολατρία, τα έθιμα και οι καημοί των ταπεινών ανθρώπων χαρακτηρίζουν το έργο του.

Η νουβέλα "Χρήστος Μηλιόνης" αποτελεί έργο- ορόσημο στην πορεία του συγγραφέα, καθώς απομακρύνεται από το ιστορικό μυθιστόρημα και εγκαινιάζει τη στροφή του στο διήγημα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Ακαρνανία κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.