Κατέχοντας τη Γλώσσα, κατέχουμε τη γνώση του κόσμου, γιατί η γλώσσα είναι ο `οίκος του πνεύματος` με `εστία` τη σκέψη. Κατέχοντας τη Σκέψη, αποκτούμε ατομική και ιστορική Συνείδηση, το βασικότατο βήμα για την παρουσία μας μέσα στην ιστορική συνέχεια και συνέπεια των πράξεων μας, τη σύνθεση όλων όσων υπάρχουν γύρω μας. Τότε ο άνθρωπος εννοείται ως ύπαρξη, ως πνευματική και ηθική οντότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να συμμετέχει σ` ένα συνεχές `διαλεκτικό παιχνίδι` Εννοιών και σκέψεων, Όρων και προβληματισμών. Αυτό λοιπόν το σκοπό φιλοδοξεί να ικανοποιήσει το παρόν Λεξικό, με την ετυμολογική-γραμματική-ιστορική ανάλυση της κάθε έννοιας αλλά και με τη φιλοσοφική-επιστημονική-ψυχολογική-κοινωνιολογική προσέγγισή της, με σκοπό να πλησιάσουμε το `ήθος` των Εννοιών, το `χαρακτήρα` τους (`καλό` ή `κακό`, θετικό ή αρνητικό· π.χ. η Έννοια Ελευθερία είναι θετική όταν ενέχει το μέτρο· διαφορετικά είναι αρνητική: ασυδοσία, αυθαιρεσία). Το ήθος και το ύφος του Λεξικού μας αυτού είναι αφετηριακό (για την προσέγγιση από κάθε άνθρωπο και οποιουδήποτε ζητήματος και της Έκθεσης Ιδεών ειδικότερα από το μαθητή)· γιατί το πνεύμα, η σκέψη, ο λόγος δεν είναι ποτέ η απόληξη, είναι η αφετηρία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]