Έσβησα και ξανάσβησα την αρχή, πριν αποφασίσω να μπω οριστικά στα χειρόγραφα τούτα -άσπρο σωρό χαρτιού μπροστά μου, που μπορεί, με τον καιρό, να καταντήσει ξανάσασμα ή εφιάλτης. Η πρώτη μου σκέψη στάθηκε στο τύπο του "ημερολογίου". Μα θυμήθηκα τα κατάστιχα της χαμοζωής και τα λευκώματα των ρομαντικών κοριτσιών. Η "επιστολογραφία" θα δυνόταν πιο πολλά στην περίσταση. Γράμματα στο εαυτό μου, γράμματα σ` ένα φανταστικό πρόσωπο, γράμματα στο άπειρο -καλούπια φθαρμένα και συντριμμένα, φοβερή παράταξη από άδεια σχήματα. Αυτοβιογραφία; Τέτοιες γράφουν όσοι πέτυχαν στη ζωή ή όσοι κατάφεραν κάτι πολύ δραματικό και πολύ σπουδαίο - κ` οι ξιπασμένοι που κατασταλάζουν σ` ευτυχισμένα γεράματα. Μα η περίπτωση μου είναι ολότελα διαφορετική και τα γεράματα η χειρότερη πρόβλεψή μου.
