«Γονατίζει μπροστά του. Μόλις το αίμα ζεσταίνει στις φλέβες της, την αρπάζει από τα μαλλιά και τη σέρνει μπρος στη φωτιά. Τραβάει από τον τοίχο με λύσσα έναν κρίκο που αχνίζει ακόμη και τον φέρνει ανάμεσα στα μάτια της. Η λύσσα του σβήνει το κάψιμο στο χέρι του. Το μέτωπό της στάζει, οι κρόταφοί της στάζουν, τα μάτια της στάζουν. Τον ικετεύει κλαίγοντας, ψελλίζοντας. Τον εκλιπαρεί βγάζοντας άναρθρους ψιθύρους. Από τα χείλη της, τραβηγμένα από το φόβο και μισάνοιχτα, κρέμεται μια ισχνή κλωστή σάλιου που μπαινοβγαίνει στο στόμα από τα αναφιλητά της. Τα μάτια της για πρώτη φορά πλημμυρίζουν δάκρυα. . .» Ένα βιβλίο για τα ανεξίτηλα χάδια, που, μαζί με την τρυφερότητα, αποτυπώνουν στο κορμί μας και την αγριότητα της κατάκτησης. Πέντε ιστορίες από χρώμα εισδύουν η μία μέσα στην άλλη δημιουργώντας νέους χρωματικούς συνδυασμούς. Πέντε ιστορίες για τις δύο πλευρές της αγάπης. Η μία, ανιδιοτελής και μεγαλόπρεπη, οδηγεί τα όνειρα εκείνων που τη μοιράζονται πιο κοντά στην επίτευξή τους. Η άλλη, βασανιστική και έμμονη, μοιάζει με το ερωτικό πάθος. Είναι ένα αίσθημα ακατέργαστο και βίαιο, που τρέφεται από το φόβο. Το «Χάδι στη Ράχη Ψαριού» της Ελένης Κατσαμά είναι ένα χάδι τρυφερό, όσο και ακανθώδες. Ένα χάδι που άλλοτε ξύνει παλιές πληγές κι άλλοτε πάλι τις επουλώνει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]