Μέχρι σήμερα η μελέτη της φωτογραφίας ντοκουμέντων του Δεκέμβρη 1944 για την εξαγωγή ποικιλόμορφων συμπερασμάτων δεν έχει πραγματοποιηθεί, επειδή το βάρος της πολιτικής ανάλυσης ήταν μεγαλύτερο. Ίσως και να φαινόταν περιττή από τους ιστορικούς.
Από δε την πλευρά των ιστορικών της φωτογραφίας, είναι ελάχιστοι μέχρι σήμερα "οι έντιμοι" ερευνητές που συνδυάζουν την κοινωνική έρευνα και τη σχέση της τη φωτογραφία και τους φωτογράφους. Ορισμένοι δε, σκοπίμως σιωπούν μπροστά σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους.
Όμως, οι αναλύσεις και των φωτογραφιών αλλά και της ίδιας δράσης του φωτογράφου, προσφέρουν περιεκτικότερα δεδομένα για την ανάγνωση της ιστορίας, ιδιαιτέρως χρήσιμα στη σημερινή εποχή των υπαρχουσών οπτικοακουστικών τεχνολογικών αλλαγών.
Τη φωτογραφική κάλυψη των μαχών δηλαδή στη καρδιά των γεγονότων, τα όσα είχαν προηγηθεί αλλά και τα όσα έγιναν μετά, κατέγραφαν δύο διαφορετικές αντιλήψεις-απόψεις. Από τη μία ήταν η αντίληψη των επαγγελματιών φωτορεπόρτερ, ελληνικών και ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης (και προπαγάνδας όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια) και από την άλλη η αντίληψη-ματιά κάποιων απλών πολιτών που είχαν φωτογραφική μηχανή (φαινόμενο σπάνιο για εκείνη την εποχή).
Στον ΕΛΑΣ, ως γνωστόν, υπήρχε το αντίστοιχο θρυλικό φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του (σαν τμήμα του λαϊκού στρατού) αλλά δεν έχουν βρεθεί αντίστοιχα ντοκουμέντα.
Έτσι λοιπόν μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί φωτογραφίες ως επί το πλείστον με καταγεγραμμένα φωτοντοκουμέντα της νικήτριας πλευράς ενώ από την ηττημένη πλευρά έχουν διασωθεί ελάχιστα. [...]
Μέχρι σήμερα αυτό το διασωθέν οπτικοακουστικό υλικό παραμένει σκορπισμένο. Ουδέποτε συγκεντρώθηκε, αρχειοθετήθηκε και αναλύθηκε συνολικά.
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Πολιτιστική Εταιρία "Φωτογραφίζοντας" συντονίζει μια προσπάθεια συλλογής και συγκέντρωσης όλων των αντιστοίχων φωτογραφικών ντοκουμέντων, προσδοκώντας επιτέλους τη κατανόηση του αυτονόητου από όλους.
Η έννοια της καταγραφής, διατήρηση και αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης για ορισμένους πάντα αποτελεί πρόκληση. Ελπίζουμε να μην είναι αργά για τους εναπομείναντες πρωταγωνιστές γιατί ο ζωντανός τους λόγος πάντα θα είναι ανεκτίμητος.
(από την εισαγωγή)
