Ο καλός βιο-καλλιεργητής είναι ένας καλλιτέχνης. Πρέπει να έχει επαφή με το έδαφος, τα φυτά, τα ζώα και γενικά τη γύρω φύση. Να αισθάνεται τα φυτά του. να μυρίζει την υγρασία και να κάνει και τη δική του πρόβλεψη καιρού. Να προαισθάνεται τους κινδύνους και ανάλογα να κάνει τις διάφορες επεμβάσεις. Με την εξάσκηση και τις εμπειρίες ο άνθρωπος αποκτά ικανότητες που δε μαθαίνονται αλλά αποκτώνται. Η παρατηρητικότητα πρέπει να είναι αυξημένη. Αυτό είναι μια ικανότητα που αποκτάται, αν εργαστεί κανείς σ` αυτή την κατεύθυνση. Αυτό το δέσιμο με το περιβάλλον θα έρθει σιγά-σιγά σ` ένα καινούριο βιοκαλλιεργητή, αρκεί να έχει την ψυχική διάθεση (να το λέει η καρδιά του).

Ο άνθρωπος ως πνευματικό ον, ως ένα ον σκέψεων, ως ον δημιουργικό φέρει μεγάλη ευθύνη απέναντι στη φύση. Η ζωή του είναι συνυφασμένη μ` αυτή τη φύση. Πρέπει να εργαστεί παράλληλα με τη φύση, δηλαδή σε συνεργασία μαζί της. Η επιβίωσή του και η ευτυχία του εξαρτάται απ` αυτή τη συνεργασία.

Όταν κάποιος μιλά για τη φύση, αρκετοί άνθρωποι τον ονομάζουν ρομαντικό! Γι` αυτούς πραγματικότητα είναι το αυτοκίνητο, το μαγαζί τους, το εργοστάσιο, τα κομπιούτερ, η τηλεόραση και κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα. Το δάσος, το καθαρό γάργαρο νερό, τα άγρια πουλιά, τα άλλα ζώα που ζουν ελεύθερα και τέλος η βιολογική γεωργία είναι πράγματα, που τα θεωρούν ρομαντικά, εξωπραγματικά.

Αυτή είναι η πλάνη του σημερινού ανθρώπου, δηλαδή να μην αναγνωρίζει την πραγματικότητα της θείας δημιουργίας ή της φύσης, αν θέλετε. Νομίζει ότι δε μπορεί να επιζήσει μ` αυτήν, πρέπει να κάνει συνεχώς εκμεταλλεύσεις, εκμεταλλεύσεις, να καταστρέφει και να καταληστεύει τα πάντα.

Η συμβατική γεωργία με όλα τα αγροχημικά που χρησιμοποιεί, δε θέλει να δώσει σημασία στη ζωή του εδάφους, στη ζωτική δύναμη των φυτών και γενικά στην αρμονία της φύσης. Ενδιαφέρεται μόνο για εκμεταλλεύσεις. Παράγει προϊόντα, που, όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο απομακρύνονται από τη φυσική τους κατάσταση, για να γίνουν κάποτε τελείως ακατάλληλα για τη διατροφή του ανθρώπου.

Με μια τέτοια γεωργία που απομονώνει το φυτό από τη φύση δε βλέπει τις αλληλοεξαρτήσεις των έμβιων όντων κι όλου του κόσμου. Κάνει τέτοιες επεμβάσεις που προκαλούν τόση καταστροφή και δηλητηρίαση της φύσης, όσοι οι βιομηχανίες, τα αυτοκίνητα κ.λπ., απερίσκεπτες χρήσεις της τεχνικής λεγόμενης προόδου. Η αγροχημεία είναι ύπουλη, γιατί αυτό που προκαλεί δε φαίνεται αμέσως, όπως ένας οχετός, που χύνεται στη θάλασσα και τη ρυπαίνει ή τα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Δηλητηριάζει το έδαφος, τα υπόγεια ύδατα, την τροφή μας κι αυτό σιγά-σιγά, ώστε να μην το καταλαβαίνουμε αμέσως. Οι βιοκαλλιεργητές είναι σήμερα η απαραίτητη μειονότητα που εργάζεται για την εξυγείανση της φύσης και του ανθρώπου. Η μειονότητα αυτή χρειάζεται σε κάθε χώρα, αν είναι δυνατό σε κάθε περιοχή, για να μπορεί εύκολα να μεταδώσει τις εμπειρίες και γνώσεις που θα αποκτήσει, όταν χρειαστεί, όταν φτάσουμε στο απροχώρητο. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)