Είναι γνωστή η δυσκολία ένταξης της προβληματικής του φύλου στην ελληνική κοινωνιολογική σκέψη. Οι λιγοστές μελέτες όπου η παράμετρος `φύλο` συνδέεται με το κοινωνικό κεφάλαιο όχι μόνον ενισχύουν τις διχοτομικές συλλήψεις της συλλογικής παραγωγής της πραγματικότητας, άρα και της κοινωνικής δράσης, αναδεικνύοντας τις σχέσεις εξουσίας, αλλά ταυτόχρονα αναπαράγουν τις παγιωμένες αντιλήψεις περί ετερότητας: η γυναικεία δράση (της οποίας η πολυμορφία αποκρύπτεται και αποσιωπάται στο πλαίσιο των σχετικά ομοιογενών κοινοτήτων ή ομάδων) έχει `φύλο`, ενώ η ανδρική παρουσιάζεται ως ουδέτερη, κανονική, αυτονόητη, άρα εντέλει κυρίαρχη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
