Οι κάθε είδους διακρίσεις, η προκατάληψη, η βία και η αδικία προς τους `διαφορετικούς` δεν περιορίζονται μόνο σε προφανείς ενόχους, όπως είναι η Ναζιστική Γερμανία ή η Σταλινική Ρωσία. Είναι βολικός μύθος να σκεφτόμαστε ότι το `κακό` μπορεί να περιοριστεί σ` ένα μέρος, σε μια χρονική στιγμή, ιδεολογία ή παράγοντα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η `εθνική εκκαθάριση` σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, ένα βήμα μόνο μακριά από την καρδιά της Ευρώπης. Σήμερα, ακόμα και στις πιο συνειδητοποιημένες ευρωπαϊκές χώρες, ο πολιτικοί μπορούν να κερδίσουν ψήφους χρησιμοποιώντας την αρχαία και πρωτόγονη τακτική της απόδοσης όλων των προβλημάτων στους διάφορους `άλλους`. Οι μετανάστες αποτελούν έναν πρωταρχικό στόχο. Πολίτες, των οποίων οι πρόγονοι εξαιτίας της πείνας, του πολέμου, των διώξεων, της επιθυμίας διασφάλισης κέρδους ή της αγάπης για τα ταξίδια υπήρξαν εξαιρετικά κινητικοί, αισθάνονται να απειλούνται από τους νεοφερμένους στις χώρες τους ή ακόμα και από αυτούς που είναι μεν εγκατεστημένοι σε αυτήν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορούν όμως να κατηγοριοποιηθούν ως `διαφορετικοί`. Υπάρχουν γύρω μας νέες μορφές προκατάληψης, νέα είδη διακρίσεων. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει ως στόχο του να θέσει στο ιστορικό τους πλαίσιο τέτοιου είδους φαινόμενα, χωρίς να μειώσει την σχετικότητά τους ή να τα απομονώσει, αλλά περισσότερο να προειδοποιήσει τον αναγνώστη για τις πολλές μορφές που έχουν προσλάβει οι διακρίσεις καθώς και για τις περιπτώσεις, στις οποίες οι διάφορες κοινωνίες έχουν βρει τρόπο για να τις αντιμετωπίσουν.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
