Η λογοτεχνία συνεχίζεται: μετά το μπαρ Μexico City, o Ζαν - Μπατίστ Κλαμάνς (μοναχικός ήρωας στην Πτώση του Καμύ) βγαίνει σήμερα από ένα άλλο μπαρ ως ένας άλλος, κάτοικος μιας άλλης χώρας - και μιας άλλης γλώσσας - κι όμως ο ίδιος πάντα πρίγκιπας του σκότους μέσα «στην εξορία της ύπαρξης», είναι ο ποιητής Ν. Κ. που διασχίζει τη νύχτα μαζί με τους φίλους του για να τους διηγηθεί το χρονικό μίας άλλης νύχτας, όταν βγαίνοντας και πάλι από ένα μπαρ με τρεις νεαρούς ποιητές, του δίνεται η χάρις να βιώσει το θάνατο του εγώ. Η ποίηση, το δοκίμιο και ο αφηγηματικός λόγος διαπλέκονται στο κείμενο αυτό, το οποίο μέσα από τη σύνθεση των ειδών επιχειρεί να συγκρατήσει ό,τι έχει απομείνει από το χαμένο Νόημα. Η γλώσσα είναι οριστικά νεκρή; Ή μήπως κάθε φορά που γίνεται εργαλείο της ψυχικής μας περιπέτειας ξαναζεί για να προσδιορίσει τα νέα μας όρια;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]