Ο κύκλος των πτωχοπροδρομικών ποιημάτων είναι ένα πολύτιμο μνημείο για τη λαλούμενη δημοτική γλώσσα του 12ου αιώνα. Ταυτόχρονα, αποτελεί και πλουσιωτάτη πηγή λαογραφικών στοιχείων για τον βίο και τον πολιτισμό των Βυζαντινών. Τα ποιήματα αυτά διακρίνονται για τη χάρη και την ιδιορρυθμία του ύφους των. Παράλληλα, τα πτωχοδρομικά ποιήματα έχουν έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και αποτελούν διαμαρτυρία για την ανισότητα που επικρατούσε στις τάξεις της βυζαντινής κοινωνίας.
