`ΚΕΝΗ ΘΕΣΗ`:
Το βράδυ εκείνο αποφάσισα ότι δεν έπρεπε να μείνω άλλο μέσα. Άρχισα να τηλεφωνάω σε έναν έναν τους φίλους ή και σε ζευγάρια. Σχεδόν εξάντλησα όλο το μπλοκάκι φύλλο-φύλλο. Δεν είχα μια συγκεκριμένη επιθυμία· πολλούς θα έβλεπα εξίσου ευχάριστα.
Την ώρα που το θυμήθηκα, όλοι είχαν πια κάτι να κάνουν - και ήταν φυσικό· δεν έφταιγε κανένας άλλος, μόνο εγώ. Παρ` όλα αυτά έπρεπε, όπως είχα αποφασίσει, να βγω αυτό το βράδυ, γιατί, τον τελευταίο καιρό, εκτός απ` τα μυθιστορήματα που διάβαζα απανωτά, δεν έκανα περίπου τίποτε άλλο. Δεν έβλεπα ούτε τηλεόραση, γιατί την αισθανόμουνα κάτι σαν έσχατη καταφυγή κι έτσι, όταν καθόμουνα μπροστά της, ένιωθα να `χα φτάσει το όριο της ανάγκης· έπειτα, με ενοχλούσε κι η παρουσία ενός τόσο δραστήριου έξω κόσμου μες στο σπίτι. [...]
