Η Φιλιππούπολη είναι η σημαντικότερη μητρόπολη των Ελλήνων στο έδαφος του σημερινού βουλγαρικού κράτους. Πρόκειται για πόλη με μακρόχρονη και αξιόλογη παρουσία και δραστηριότητα των Ελλήνων. Παρά το πέρασμα του χρόνου, πολιτισμικά και κτηριακά ίχνη αυτής της παρουσίας εξακολουθούν να είναι και σήμερα αισθητά και διακριτά.

Η εν λόγω παρουσία και η δραστηριότητα δέχτηκαν καίρια πλήγματα μετά το 1880 από τον βουλγαρικό εθνικισμό, ο οποίος -όπως και οι υπόλοιποι εθνικισμοί στα Βαλκάνια εκείνη την εποχή- δεν άφηνε περιθώριο εκδήλωσης μιας διαφορετικής εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας.

Πάντως, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στις περιοχές του Πόντου, το ελληνικό στοιχείο άρχισε σταδιακά να φθίνει μετά το 1880.

Το 1906, εξαιτίας των διωγμών, πολλοί Έλληνες μετανάστευσαν εκτός Βουλγαρίας. Τελικά, το σύνολο σχεδόν του ελληνικής καταγωγής πληθυσμού έφυγε από τη Φιλιππούπολη και τη γύρω περιοχή μετά τον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλαίσιο της ανταλλαγής των πληθυσμών Ελλάδας και Βουλγαρίας, που όριζε η Συνθήκη του Νεϊγύ.

Περιέχονται τα κείμενα:
- Βλάσης Βλασίδης, "Ελληνική κοινότητα Φιλιππούπολης: Μακρά ιστορία, οικονομική ευρωστία, ζωντανή μαρτυρία"
- Η Φιλιππούπολη στο χώρο και το χρόνο
- Περιήγηση στη Φιλιππούπολη
- Στενήμαχος
- Ξενάγηση πέριξ της Φιλιππούπολης
- Ενδεικτική βιβλιογραφία