Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες φαξ καταφθάνουν κάθε μέρα, όλη την εβδομάδα, στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας. Όμως κάθε Σάββατο μεσημέρι, για δύο χρόνια, έφευγε κι από την εφημερίδα ένα - διαφορετικό κάθε φορά - αινιγματικό φαξ που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο: τυπωνόταν στην τέταρτη σελίδα του Γεώ, είχε αποστολέα πότε μια σκιά, πότε ένα κύμα, πότε το αύριο, ή ακόμα και μια πλαστική σακούλα, και απευθυνόταν πάντοτε στους αναγνώστες. Μέσα σε πέντε δέκα αράδες, τα κοχύλια γίνονταν καράβια, τα χαμόγελα μπουκέτα και μια μικρή γλυκόπικρη ιστορία σχηματιζόταν για τη ζωή που μας ξεφεύγει με την καθημερινή τριβή, για τη ζωή που αξίζουμε στ` αλήθεια. Γραμμένα με ευρηματικότητα κι αμεσότητα, με λυρισμό και χιούμορ, τα «Φαξ» κέρδισαν τους αναγνώστες του Γεώ κι ακόμα περισσότερους. Πολλά θερμά γράμματα κατέφθαναν στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας, όμως ο αληθινός αποστολέας τους, ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας και δημιουργός του περιοδικού Σταύρος Απέργης, προτίμησε να μείνει ως το τέλος στη σκιά. Κι ας αγάπησε τόσο τον ήλιο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]