Αντιπροσωπευτικοί τύποι της Μεταπολίτευσης, χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της δεκαετίας του `80, διαπεραστική σάτιρα ενός αποδιοργανωμένου κρατικού μηχανισμού, σπαρακτική αποτύπωση μιας κοινωνίας που παγιδεύτηκε ανεπιστρεπτί σε ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Από το 1986, η τιμημένη με κρατικό βραβείο μυθιστορήματος "Φανταστική περιπέτεια" του Αλέξανδρου Κοτζιά μίλησε προφητικά για την υφέρπουσα νεοελληνική κοινωνική κρίση.

"[...] "Η Φανταστική" περιπέτεια, διαβασμένη σήμερα πλέον, θα μπορούσε να είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο, μέσα από την περίπτωση του Αλέξανδρου Καπάνταη, μας μιλά για το παραμύθιασμα μιας ολόκληρης χώρας: τυπικός Νεοέλληνας ο Καπάνταης, που ρίχνει τις ζεϊμπεκιές του τρόπον τινά νωρίς το πρωί της 21ης Απριλίου του 1983, ενώ ο φίλος του πεθαίνει, αδηφάγος, άπληστος, έχοντας πάρει οριστικό διαζύγιο από τον πραγματικό του εαυτό και προσβλέποντας σε θεσμούς βυθισμένους στην ανυποληψία, άγεται και φέρεται έρμαιο των επιθυμιών του. Εν ολίγοις, ο Καπάνταης, τόσο ως δημιουργός όσο και ως δημόσιος υπάλληλος ή σύζυγος και οικογενειάρχης, είναι μια τεράστια, ολοστρόγγυλη φούσκα. Όπως και ολόκληρη η χώρα. [...]"

(από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη)