Στην πορεία της δράσης επιθυμεί να εντρυφήσει αυτή η πραγματεία. Η ανάλυση αναδεικνύει τα κοινωνικά συστήματα και τις οργανώσεις ως διακρίσεις του ανθρώπου-παρατηρητή αλλά και ως αυτόνομες οντότητες οι οποίες, μεριμνώντας για την επιβίωσή τους, προβαίνουν σε διαδοχικές παρατηρήσεις του εαυτού τους και των άλλων και εν συνεχεία σε επιλογές-αποφάσεις, περιοριζόμενες απ` τον ορίζοντα του κοινωνικού νοήματος. Στο βαθμό που τα μέλη του κατασκευασμένου απ` το κοινωνικό νόημα τριαδικού πλέγματος «άνθρωπος- κοινωνικό σύστημα - οργάνωση» προχωρούν σε συμβατές επιλογές επί τη βάσει κοινών αξιολογικών κριτηρίων, η κοινωνία φαίνεται να ισορροπεί. Όταν οι επιλογές αποκλίνουν, τότε παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής διαταραχής ή κρίσης. Τα προβλήματα που αναφύονται απ’ αυτά τα φαινόμενα, ο άνθρωπος της σημερινής εποχής δεν μπορεί να τ’ αντιμετωπίσει μόνο με τη γνώση, αλλά με ηθική και συναισθηματική αφύπνιση, ώστε να επαναξιολογηθούν οι κανόνες της οργανωμένης δράσης στην κοινωνική ζωή ή, άλλως, να επιχειρηθεί η αναμόρφωση του κοινωνικού νοήματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]