Η μονογραφία αυτή αφορά στο άρθρο 35 ΠΚ, δηλ. στην τέλεση εγκλήματος σε υπαίτια διατάραξη της συνείδησης ή όπως επικράτησε να ονομάζεται actio libera in causa. Η εν λόγω διάταξη αποτελεί μέρος του νομικού πλέγματος, όπου μαζί με τα άρθρα 193 (έγκλημα σε κατάσταση υπαίτιας μέθης) και 440 (επικίνδυνη μέθη) του ΠΚ αντιμετωπίζουν περιπτώσεις όπου ο δράστης διαπράττει εγκληματικές πράξεις που έχουν ως αιτία τη «μέθη», όχι μόνο λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά και ναρκωτικών, χαπιών και διαφόρων άλλων ουσιών. Εν προκειμένω, διερευνάται το κατά πόσον είναι χρήσιμη η ύπαρξη της actio libera in causa στον Ποινικό Κώδικα, γίνεται αναφορά και στα άρθρα 193 και 440 ΠΚ λόγω της στενής σχέσης τους με αυτήν, ενώ εξετάζονται οι αιτίες της μη εφαρμογής της actio libera in causa από τα ποινικά δικαστήρια και τέλος, εφόσον διαπιστωθεί η χρησιμότητά της, αναζητείται η κατάλληλη «θεραπεία», έτσι ώστε η κατασκευή να καταστεί λειτουργική και να εφαρμόζεται από τα δικαστήρια. Το έργο συμπληρώνεται με βιβλιογραφία (ελληνική και ξενόγλωσση) και αλφαβητικό ευρετήριο.