Στην Τροία! Εκεί ανοίγει η αυλαία.
Η ιστορία όμως αρχίζει όταν
Αφηνιασμένοι αρχηγοί,
που κόχλαζε από οργή το αίμα τους
Στείλαν, απ` όλα της Ελλάδας τα νησιά, στο λιμάνι της Αθήνας
Καράβια με ολάνοιχτα πανιά
Ξέχειλα από άρματα και αντρικά κορμιά
Έτοιμα για τον Μεγάλο Πόλεμο
Εξηνταεννιά βασιλικές κορώνες
Βάλανε πλώρη για τη Φρυγία κι όρκο βαρύ
`Να λεηλατηθεί η Τροία!`
Γιατί μέσα στα κάστρα της κρατεί
Στην αγκαλιά του Πάρη του ακόλαστου
Την πλανεμένη Ελένη
Την κολασμένη γυναίκα του βασιλιά Μενέλαου
Που να την πάρει πίσω επιμένει
Και του πολέμου η αιτία είναι αυτή...
Λοιπόν!
Τα πλοία φτάνουν κάποτε στην Τένεδο
Εκεί το πολεμόχαρο φορτίο τους ξερνάνε
Κι αμέσως περνάνε στις κοιλάδες του Δαρδάνου
Τις αγέρωχες σκηνές τους για να στήσουνε
Φρέσκοι ακόμα κι ατσαλάκωτοι οι Έλληνες
Αμέσως, οι έξι πύλες της πόλης του Πριάμου
Δαρδανία, Ιλιάς, Τύμβρια, Τρωιανή, Ανηγορίς
Χητέα κατεβάζουν τις πιο βαριές αμπάρες
Τα παιδιά της Τροίας ασφαλίζουν
Και περιμένουν
Αυτή τη στιγμή, τώρα δηλαδή που σας μιλώ
Η αναμονή γαργαλάει τα σκανδαλιάρικα πνεύματα
Τόσο πολύ, και από τις δύο πλευρές
Που φτάνεις να λες πως όλα επαφίονται στην τύχη
Ένοπλος πρόλογος κι εγώ είμαι εδώ
Όχι για να υπερασπιστώ
Την πένα του συγγραφέα ή τη φωνή του ηθοποιού
Αλλά μόνον εξαιτίας του κατάλληλου κοστουμιού που φορώ
Και για να σας πληροφορήσω, καλοί μου θεατές, πως
Το έργο μας αρχίζει από τη μέση αφήνοντας στην άκρη
Λεπτομέρειες, καυγάδες,
ιστορίες φλαμπέ με σάλτσες διάφορες
Ξεκινά απ` το κυρίως πιάτο
Αν σας αρέσει ή όχι εξαρτάται απ` την όρεξη
Καλό το έργο μας, κακό; Θα δούμε
Πάντως θα μάθετε τι εννοούμε
Όταν για πόλεμο μιλούμε.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]