`Προσπαθώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς γυναίκες, χωρίς θάλασσα, χωρίς βιβλία. Φρίκη! Θα μετανάστευα σε άλλο πλανήτη για να τα βρω.`
Ένας πενηντάχρονος μεταφραστής που κάνει διακοπές στο νησί του πεθαίνει ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς στην ερωτική κλίνη. Στο σπίτι του στην Αθήνα θα βρεθεί ένα σημειωματάριο που απευθύνεται στον φοιτητή ανιψιό του. Μέσα από τις σελίδες ξετυλίγεται η ζωή του και το ημιτελές `διδακτορικό` του για το γυναικείο φύλο.
Ό, τι είναι ωραίο είναι γένους... θηλυκού, θεωρεί ο ερωτοβάμων, γκαφατζής και μυθοδίαιτος αντιήρωας του βιβλίου. Χάνεται με γυναίκες σαγηνευτικές κι αγαπημένες, προσιτές κι απόμακρες. Αλλά και με ιδεατές, όπως η γνώση, η πίστη, η μνήμη.
Ένα μυθιστόρημα με χιούμορ κι ευαισθησία για το αιώνιο χάσμα ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό. Με την ήττα να παραμονεύει και το χρόνο να κρυφογελάει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]