Σ` όλες τις χώρες τα μυθιστορήματα γράφονται, στο μεγαλύτερο μέρος τους τουλάχιστον, είτε στο τρίτο πρόσωπο (ψευδο-ιστορικά ή μυθοπλαστικά αφηγήματα που ο συγγραφέας τους δεν φρόντισε να αποκρύψει τον μυθοπλαστικό τους χαρακτήρα), η `Τροποποίηση` όμως, εκτός από κάποια σπάνια κομμάτια της, είναι γραμμένη στο δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού: εσάς, αναγνώστη, φαίνεται να ελέγχει ευγενικά ο συγγραφέας, και φτάνουν μερικές ματιές στις τυπωμένες γραμμές, για να νιώσετε πως βρίσκεστε μπροστά σε μια έντονη προτροπή, σ` ένα κάλεσμα.
Το κύριο και σχεδόν μοναδικό πρόσωπο του βιβλίου -ο ώριμος πια οικογενειάρχης με τον οποίο αναγνώστες κι αναγνώστριες, πιασμένοι στα δίχτυα του δευτέρου προσώπου, του εσείς, και της οριστικής του ενεστώτα, δεν μπορούν παρά να ταυτιστούν ως ένα σημείο- παίρνει ένα πρωί, ως ταξιδιώτης της τρίτης θέσης και με καθαρά δική του απόφαση, την ταχεία Παρίσι-Ρώμη, τροποποιώντας έτσι τη συνήθεια που έχει να κάνει αυτή τη διαδρομή στην πρώτη θέση και με το βραδινό τραίνο, οπότε πρέπει να πάει, με έξοδα των εργοδοτών του, στη ρωμαϊκή έδρα του οίκου γραφομηχανών τον οποίο διευθύνει στη Γαλλία. Πρόθεσή του είναι να κάνει έκπληξη φτάνοντας στη Ρώμη -πόλη για την οποία έχει πραγματικό πάθος απ` τα μαθητικά του χρόνια- στην ερωμένη του που τη συναντά σε κάθε επαγγελματικό ταξίδι, και που, αυτή τη φορά, θα της ανακοινώσει ότι της βρήκε δουλειά -σύμφωνα με την επιθυμία της- κι έτσι θα μπορέσει πια να εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου πρόκειται να ζήσουν μαζί, γιατί ο ίδιος σκοπεύει να εγκαταλείψει τη γυναίκα και τα παιδιά του και να επιφέρει μ` αυτόν τον τρόπο μια μεγάλη μετατροπή στη ζωή του, την τόσο κοπιαστική και πνιγηρή εκτός από τις κάποιες αχτίδες που δέχεται από το ρωμαϊκό φως.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]