Στη μελέτη αυτή αποσαφηνίζονται κατ` αρχήν οι έννοιες `χώρος`, `τόπος` και `τοπίο`, όπως τις προσδιορίζουν οι κοινωνικές εν γένει επιστήμες, καθώς και οι έννοιες `μη τόπος` και `ετεροτοπία`. Οι ίδιες έννοιες χρησιμοποιούνται στη συνέχεια ως αναλυτικά εργαλεία για την προσέγγιση συγκεκριμένων παραδειγμάτων από την πεζογραφική παραγωγή των Ηπειρωτών και των Σικελών μεταπολεμικών συγγραφέων. Πιο συγκεκριμένα, διαμορφώνονται και επεξηγούνται οι ακόλουθοι θεματικοί άξονες-ερωτήματα μέσω των οποίων επιχειρείται η διερεύνηση: Άξονας 1: Πώς μπορούμε να διακρίνουμε τον `τόπο` από το `τοπίο` στη λογοτεχνική αναπαράσταση; Άξονας 2: Πώς υπηρετείται η `πολλαπλή τοπικότητα` στην αναπαράσταση του τόπου από το μυθιστόρημα; Άξονας 3: Πώς αναπαριστάται το `παλίμψηστο` του τόπου στον μυθιστορηματικό λόγο; Άξονας 4: Τα τοπία της μετα-νεωτερικότητας και οι `ετεροτοπίες` στο σύγχρονο μυθιστόρημα και Άξονας 5: Το συλλογικό υποκείμενο της γραφής, που επιμένει.
Τέλος, κατατίθεται ένα σύντομο σχεδίασμα με ιστορικά στοιχεία για τις δύο περιοχές, η λογοτεχνία των οποίων αποτελεί το πεδίο της έρευνας, καθώς και ένα σχεδίασμα της λογοτεχνικής τους παραγωγής κατά τον 19ο και ειδικά τον 20ο αιώνα. Η διπλή αυτή ιστορική αναδρομή κρίθηκε αναγκαία όχι μόνο για να αποτελέσει μια εισαγωγή στο ζήτημα, αλλά, κυρίως, επειδή συνιστά απαραίτητο ερμηνευτικό εργαλείο για την κατανόηση των υπό εξέταση κειμένων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]