...Περισσότερα για το περιέχομενο του οδοιπορικού θα μάθει ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο. Σημειώνω μοναχά μια σεφερική παρατήρηση: «Ούτε είναι γνωστό πότε άρχισαν να λαξεύουν τα μοναστήρια. Ίσως στα χρόνια του Άι-Βασίλη, και συνέχισαν ώς τους καιρούς των αραβικών επιδρομών και πέρα». Σχεδόν παντού στους τοίχους των πετροκομμένων μοναστηριών, η επίκληση «Κύριε, βοήθει!». Τα χρόνια του Άι-Βασίλη πέφτουν στον 4ο αιώνα μ.Χ. και οι επιδρομές συνεχίζονται πολλούς αιώνες αργότερα. [...] Πώς μπορεί να υπάρχει αντιστοιχία ή σύγκριση ανάμεσα στους πληθυσμούς μιας σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας και τους πληθυσμούς της φοβέρας και της σκλαβιάς των πρώτων χριστιανικών αιώνων, τους αφημένους στο έλεος των διαδοχικών επιδρομέων τους. Κάτω από ένα στερέωμα αδιάφορο μέσα σε ένα αινιγματικό και μαθηματικά απροσμέτρητο σύμπαν. Αν σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο, θα βλέπαμε πως και οι δύο πληθυσμοί -και ο καλοζωισμένος και ο άλλος- βρίσκονται στην ίδια, τελικά, θέση. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]