Στο «Τρεις γυναίκες» κυριαρχούν η γυναίκα και ο τόπος, η ανάμνηση και το τίμημα του έρωτα. Κάθε γυναικεία φιγούρα συμπληρώνει και κλυδωνίζει ταυτόχρονα τον εσωτερικό κόσμο του αφηγητή. Κάθε προσπάθεια του ερωτευμένου νέου προσκρούει σε ένα «μυστήριο» ή ένα απρόοπτο. Κάθε επιβεβαίωση απειλείται από τη διάψευση. Η χαρά είναι πρόσκαιρη, η αναζήτηση διαρκής. (. . .) Το βιβλίο αποτυπώνει με χαρακτηριστικό, αλλά και πρωτότυπο τρόπο, τα «άγουρα χρόνια» του αφηγητή, που αναζητεί τα όρια του εαυτού του, ακροβατώντας συνεχώς ανάμεσα στην επιβεβαίωση και την απόρριψη. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
