[...] Μέσα από αυτή την πρώτη προσέγγιση η έκθεση προχωρά σε μια ευρύτερη αναθεώρηση του έργου του Εγγονόπουλου: συγκεντρώνει μια σειρά από εξέχοντα έργα του για να τα φέρει αντιμέτωπα με μια σειρά από έργα νεότερων καλλιτεχνών. Δίχως να αποβλέπει στη συγκρότηση μιας υφολογικής συνέχειας, ενότητας, σχολής ή στιλ παρουσιάζει το γενεαλογικό άλμα μέσα από το οποίο η υπερρεαλιστική προοπτική και ο μοντερνισμός εμφανίζονται στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Συγκεντρώνει ενδείξεις και καταδείχνει αινίγματα που αφορούν τη σημερινή κατάσταση της τέχνης και πρακτικές που προσεγγίζουν με άλλα μάτια κι άλλες διαδρομές τόπους και στιγμές απρόσμενες, όπου η σύμπτωση και η συγκυρία ανασκευάζουν κάθε έννοια γραμμικής συνέχειας ή κλειστής πολιτισμικής παράδοσης.
Ο ερευνητικός κι ερμηνευτικός τόπος που συνιστά ευρύτερα το έργο του Εγγονόπουλου φέρνει στην επιφάνεια πρακτικές και θέματα της αναπαράστασης, από την τυχαία σύμπτωση μέχρι την πιο συστηματική αντιπαράθεση κι από την ειρωνεία και τον σαρκασμό μέχρι την τραγικότητα και την αυστηρή εσωτερικότητα. [...]
Ντένης Ζαχαρόπουλος
