Όσο απομακρύνονται τα βιβλία του Ρέημοντ Τσάντλερ (1888-1959) από την εποχή τους και τα κλισέ του είδους που χρησιμοποιούσε αδρανοποιούνται, τόσο αναδεικνύεται η σουρρεαλιστική πινελιά που πρόσθεσε ο ίδιος στο Λος Άντζελες. Η πινελιά ενός πουριτανού του `40 που σάρκασε με τα βιβλία του την κοινωνία και τα ήθη της εποχής από τη σκοπιά του Άγγλου ρομαντικού εστέτ, ο οποίος αναγκάστηκε για να ζήσει να γίνει δημιουργός λαϊκών αστυνομικών μυθιστορημάτων.
Το Ψηλό παράθυρο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1942. Η αναζήτηση ενός ανεκτίμητου συλλεκτικού χρυσού νομίσματος -του δουβλόνιου Μπράσερ- φέρνει τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου αντιμέτωπο με τον υπόκοσμο της Καλιφόρνιας και τις περίπλοκες υποθέσεις ενός νεκρού συλλέκτη νομισμάτων.
Ο Τσάντλερ έγραψε στους εκδότες του για το Ψηλό παράθυρο : ` [...] Φοβάμαι ότι το βιβλίο θα σας είναι άχρηστο. Δεν έχει δράση, δεν έχει συμπαθητικούς χαρακτήρες, δεν έχει τίποτα. Ο ντεντέκτιβ δεν κάνει τίποτα. [...] Αυτό που με γονατίζει είναι ότι όταν γράφω κάτι σκληρό, γρήγορο, γεμάτο φόνους και μακελειό, με κατηγορούν ότι γράφω όλο για τέτοια πράγματα, καιόταν προσπαθώ να χαμηλώσω τον τόνο και ν` αναπτύξω το θέμα από την εγκεφαλική και συναισθηματική πλευρά του, με κατηγορούν διότι άφησα έξω τα προηγούμενα. Ο αναγνώστης περιμένει από τον Τσάντλερ να γράψει κάτι με τον τρόπο που το έχει ήδη κάνει, όμως παράλληλα τον πληροφορούν ότι θα ήταν προτιμότερο να μην το είχε γράψει μ` αυτόν τον τρόπο. `
Κι αλλού :
` Το βιβλίο αυτό θεωρείται συνήθως η πιο αδύναμη προσπάθειά μου μέχρι σήμερα, αν και για μερικούς είναι το καλύτερο μυθιστόρημα που έχω γράψει. `
Το επίμετρο περιέχει αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Τσάντλερ για το Ψηλό παράθυρο, χρονολόγιο, και βιβλιογραφία-φιλμογραφία.
Ο Σόμερσετ Μωμ γράφει για τον Τσάντλερ :
` Δεν βλέπω ποιος θα μπορούσε να τον ξεπεράσει `.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]