Τούτο το βιβλίο δεν είναι λογοτεχνικό κείμενο, απλώς είναι μια προσπάθεια να δοθούν μια σειρά εικόνες από το τρομερό Μακρονήσι. Διαβάζοντάς το θα δεις μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αποχτήνωση -η βαρβαρότητα, αλλά και σε ποιο ύψος μπορεί ν` ανέβει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πρόθεση του συγγραφέα δεν είναι να καταγγείλει πρόσωπα, ούτε και να παρουσιάσει άτομα ως ήρωες.
Το έγκλημα ως έγκλημα θέλει να μαστιγώσει. Γιατί πιστεύει πως τα τωρινά φρικιαστικά εγκλήματα που διαπράχτηκαν στα σκοτεινά μπουντρούμια της ασφάλειας και της Ε.Σ.Α. στην περίοδο της φασιστικής επταετίας, έχουν τη ρίζα τους στο Μακρονήσι. Κι ακόμα πιο πίσω, στη Μεταξική και στη Χιτλερική περίοδο.
Αν οι εγκληματίες είχαν τιμωρηθεί τότε, ασφαλώς δεν θα είχαμε τα τωρινά εγκλήματα.
Από τις σελίδες του η νεολαία δεν παρακολουθεί μόνο, μ` αίσθημα φρίκης, τη στυγερότητα της άρχουσας τάξης, που προσπαθεί -χρησιμοποιώντας τα πιο απάνθρωπα και τα πιο σατανικά μέσα- να ποδοπατήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και το ανείπωτο μεγαλείο του αληθινού αγωνιστή, που ενώ έχει συνειδητοποιήσει πως ελάχιστες ελπίδες επιβίωσης υπάρχουν σ` αυτόν τον φρικαλέο τόπο, πασκίζει με την ανθρώπινη και παληκαρίσια συμπεριφορά του να κρατήσει τους συναδέλφους του στο επίπεδο του ανθρώπου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]