Με το προνόμιο του χρώματος και της τρέλας, ο Φαμπιάν δεν κάνει συμβιβασμούς στη ζωή του. Έχει αποφασίσει να την πιει σε μια γουλιά ή να υποταχθεί σ` αυτή... Ο Φαμπιάν, νέος από εύπορη οικογένεια στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, υιοθετεί -εξαιτίας της επιρροής του περιβάλλοντός του- τη συμπεριφορά της εξουσίας την οποία ασκούν στα μέλη μιας μικρής ανδροκρατούμενης κοινωνίας σε μια χώρα με μιγάδες. Η άσβεστη λαγνεία του Φαμπιάν, η οποία εμφανίζεται μαζί με την τρέλα του -κληρονομική αρρώστια στα απομακρυσμένα χωριά τα οποία βρίσκονται στα σύνορα κάποιων λατινοαμερικάνικων χωρών- είναι το κύμα που μας οδηγεί σε αυτή την ιστορία.
Με ήρεμη και ντόμπρα ακρίβεια, το «Φεγγάρι των τρελών» αποκαλύπτει κρυφές πτυχές της ζωής πολλών χωριών τα οποία, όπως η Santa Cruz της Sierra, θα μπορούσαν να ονομάζονται Macondo. Στο «Φεγγάρι των τρελών», πρώτο μυθιστόρημα του Manfredo Kempff, η πλοκή και το γλωσσικό ύφος καταφέρνουν μια ισορροπία κυριαρχικής δομής. Αυτή η ευτυχής συνάντηση αρκεί για να εδραιώσει τον συγγραφέα της σαν μια απ` τις πιο πολλά υποσχόμενες φωνές του μοντέρνου λατινοαμερικάνικου αφηγήματος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]