Στο υλικό της σκέψης, ο Steven Pinker εξηγεί πως λειτουργεί ο νους· και αυτό, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τις λέξεις. Κάθε φορά που βρίζουμε, αποκαλύπτουμε κάτι για τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όποτε κάνουμε υπαινιγμούς για να δωροδοκήσουμε, να απειλήσουμε ή να φλερτάρουμε κάποιον, αντί να του πούμε ξεκάθαρα αυτό ακριβώς που θέλουμε, αποκαλύπτουμε κάτι για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η χρήση των προθέσεων και των ρηματικών χρόνων αξιοποιεί παραδόξως ανθρώπινες έννοιες για τον χώρο και τον χρόνο, ενώ τα ουσιαστικά και τα ρήματα αξιοποιούν νοητικά μοντέλα για την ύλη και την αιτιότητα. Ακόμη και τα ονόματα που δίνουμε στα παιδιά μας έχουν να μας πουν σημαντικά πράγματα για τις σχέσεις μας με αυτά και την κοινωνία. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]