Οι Σειρήνες, που στην αρχαία Ελλάδα ήταν αρπακτικά πουλιά με γυναικείο κεφάλι και αργότερα, το μεσαίωνα, μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες με ουρά ψαριού, ήταν ανέκαθεν, με το επίβουλο τραγούδι τους, το σύμβολο της διανοητικής γοητείας. Με βάση τα αποτελέσματα αυτού του τραγουδιού η συγγραφέας κατασκευάζει μερικά αξιοθαύμαστα επεισόδια, άλλοτε δραματικά και άλλοτε λυρικο-ειρωνικά. Το πρώτο τοποθετείται στην κλασική αρχαιότητα, το δεύτερο στη Νότια Ιταλία το μεσαίωνα, το τρίτο στη Σκανδιναβία του 1800 και το τέταρτο στη σημερινή Λομβαρδία.
Πρωτότυπη η γραφή του μυθιστορήματος: τα διηγήματα, υψηλής επινοητικής έντασης, ακολουθούνται από διαλόγους αυτοτελείς και θεατρικούς των τριών Σειρήνων. Ο μεγάλος συμβολικός μύθος έλκει, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε σκέψεις και γεμίζει με υποβολές ή με αινίγματα το μυαλό του αναγνώστη.
