Είχα κλείσει τα δώδεκα και έμπαινα στα δεκατρία όταν είδα για πρώτη φορά νεκρό άνθρωπο. Συνέβη το 1960, πριν πολύ καιρό... αν και μερικές φορές δε μου φαίνεται και τόσο πολύς καιρός. Ιδιαίτερα τις νύχτες που ξυπνάω από τα όνειρα, όπου βλέπω το χαλάζι να πέφτει πάνω στ` ανοιχτά μου μάτια... Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμη και να ντρέπεσαι, [...]. Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω σε χάρτη θησαυρού που οι εχθροί σου θα `θελαν να βάλουν στο χέρι. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
