Το `Σύμπλεγμα Του Λαοκόοντα` δεν ακολουθεί καμία από τις περισσότερο ή λιγότερο γνωστές πεπατημένες, ο τρόπος του, η αισθητική του είναι ένα πράγμα: συσπάσεις. Τα πράγματα στην φυσική τους δυναμική ως σύμβολα των εαυτών τους, φυσική δηλαδή και η ίδια η γραφή. Καμία σύμβαση, καμία πρόφαση, ένα βιβλίο δίχως εμφατική πλοκή και στόχο, δίχως κατάληξη. Ο ήρωας του βιβλίου είναι πραγματικός, καθώς και όσα καταγράφονται είναι πραγματικά εξίσου. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο σπονδυλωτό μυθιστόρημα και σύμφωνα με τον υπότιτλό του, ένα `πύραμα της γραφής`. Ένας διαλογισμός πάνω σε κάποια κυρίαρχη ζωή sub specie aeternitatis.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
