Από τη μια, έχουμε το μικροαστικό κόσμο του εμπορίου, της πεζής πραγματικότητας. Οι ορίζοντές του είναι κλειστοί, περιορισμένοι, οι σκέψεις του προσγειωμένες, οι αξίες του πρακτικές και ωφελιμιστικές. Κι από την άλλη πλευρά, ιριδίζει εκθαμβωτικά ο καλειδοσκοπικός κόσμος της τέχνης, της φαντασίας, της ακόρεστης δίψας για ζωή. Ο Μπαλζάκ περιγράφει εξαίσια και τους δύο τόσο αντίθετους μεταξύ τους κόσμους. Κατανοεί και αγαπάει όλους τους ήρωές του, και πιο πολύ την Ογκιστίν, το πανέμορφο και αθωότατο πλάσμα που ο μόνος του θησαυρός είναι η ερωτευμένη καρδιά του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
