Στο νέο της αυτό βιβλίο η Παυλίνα Παμπούδη αυτοβιογραφείται ποιητικά, κάνοντας αναφορές στους "πεζούς" χώρους που σηματοδότησαν την ως τώρα διαδρομή της: συνθέτει μια ιστορία ολόκληρη, με σχόλια και "διαλόγους" μεταξύ δρόμων, κατοικιών, δωματίων, επίπλων, αντικειμένων, στοιχειωμένων στη μνήμη και στη ζωή της, συνομιλεί ζωντανά με συγγενικά πρόσωπα (και πράγματα) που βρίσκονται ακόμα δίπλα της ή έχουν περάσει ήδη σε άλλη διάσταση. Και βρίσκει το νήμα μιας αόρατης, αδιάρρηκτης σύνδεσης που διατρέχει αδιαλείπτως το ασυνεχές χρόνου, σχέσεων, ανθρώπων και τόπων...
