Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ήταν η αρχή του τέλους της χούντας. Δεν ήταν υπόθεση μιας χούφτας ηρωικών φοιτητών, ήταν ένας μαζικός ξεσηκωμός των εργατών και της νεολαίας, κομμάτι της παγκόσμιας έκρηξης του `68, ενός κινήματος που έβαζε στην προοπτική του την ανατροπή του καπιταλισμού και τη δημιουργία μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, το ρατσισμό και τους φασίστες, τη φτώχεια, τον πόλεμο.
Σήμερα, με το σύστημα βουτηγμένο στην πιο βαθιά κρίση του, με τα μνημόνια της χρεοκοπίας να τσακίζουν τις ζωές των ανθρώπων, αυτή η προοπτική ζωντανεύει ξανά. Ζωντανεύει στα εκατομμύρια των απεργών, των καταληψιών, των διαδηλωτών που αντιστέκονται στις επιθέσεις των κυβερνήσεων και της κάθε Τρόικας, απλώνεται από την πλατεία Ταχρίρ στην Plaza del Sol, στο Σύνταγμα, στη Wall Street.
«Το Πολυτεχνείο είναι ΕΔΩ!». Όχι μόνο η μνήμη του, αλλά και ο επαναστατικός δρόμος που χάραξε για το πώς αλλάζει η κοινωνία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]