Η Λούλου στο `Πνεύμα της Γης` είναι μια δύναμη που δεν έχει συνείδηση της φύσης της και ο τίτλος που δίνει ο Βέντεκιντ στο έργο του, όπως και στο `Κουτί της Πανδώρας`, το καινούργιο του δράμα, που αποτελεί τη συνέχεια του `Πνεύματος της Γης`, μαρτυρεί τις πνευματικές ανησυχίες του δημιουργού. Η δύναμή του συνίσταται στο να παρουσιάσει μιαν αλήθεια ωμή, η οποία, κάτω από το κάλυμμα μιας επιφανειακής αστικής ηθικής, σκάει με μεγαλύτερη ένταση. Όπως ο Νίτσε και ο Στρίντμπεργκ, ο Βέντεκιντ με μια τρομερή διαύγεια βλέπει στον έρωτα έναν αγώνα επιβολής δυνάμεως. Κι αλίμονο στους νικημένους. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
