Τα αισθήματα, που πλουτίζουν τη ζωή, πολλές φορές μας παιδεύουν. Έρχονται στιγμές, λοιπόν, που ζητάει κανείς να γίνει βράχος, πέτρα, για να μην πονά, να μην φοβάται, να μην προσδοκά άλλο. Κι είναι τόσο δυνατή η παράκληση που λιθώνεται στη στιγμή. Άλλοτε πάλι είναι η τιμωρία για την παινεσιά, το προδομένο μυστικό, την απληστία, το να χάσει κανείς τη θέρμη των αισθημάτων και να γίνει μάρμαρο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
