Ο Όλιβερ Τρη είχε περάσει τα συντάξιμα χρόνια του πασχίζοντας να βρει λύση για να βελτιώσει τη «Χαμένη Πλάνη». Και τώρα ήταν, επιτέλους, έτοιμος να δώσει μια παράσταση που θα αψηφούσε τον θάνατο στο υπαίθριο φεστιβάλ θαυματοποιών, στο Μανχάταν. Μπροστά σε ένα ζωντανό ακροατήριο και στις τηλεοπτικές κάμερες, τέσσερα βέλη εκτοξεύτηκαν από ισάριθμες βαλλίστρες στον ανθρώπινο στόχο τους. Οι κραυγές ήταν αληθινές και τραγική ειρωνεία για τον Όλιβερ Τρη, αληθινό ήταν και το αίμα. Ο Τσαρλς Μπάτλερ, εξάδελφος του μεγάλου Μαξ Καντλ, εμπνευστή της «Χαμένης Πλάνης» και μακαρίτη από χρόνια, ήταν σίγουρος, όπως και τα οκτώ εκατομμύρια των θεατών, πως, απλά, κάτι δεν είχε πάει καλά στο κόλπο. Ωστόσο, η Κάθι Μάλορι, αστυνομικός του Εγκληματολογικού, ήταν σίγουρη, από ένστικτο, πως επρόκειτο για φόνο. Ένα φόνο που, παράξενο, αλλά μπορεί να είχε στενή σχέση με το θάνατο μιας γυναίκας που είχε πεθάνει πενήντα χρόνια πριν. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]