Ο Θωμάς Τσαλαπάτης με βάση τα θεωρητικά κείμενά του που έχουν δει μέχρι τώρα το φως της δημοσιότητας στις εφημερίδες αλλά και στα πιο έγκυρα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας θεωρείται ήδη ένας από τους πιο σημαντικούς, αν όχι ο σημαντικότερος, κριτικός της γενιάς εκείνης που εμφανίστηκε στην ποίησή μας λίγο πριν ή λίγο μετά τις αρχές της δεκαετίας του 2000, κάνοντας πράγματι ιδιαίτερη αίσθηση αλλά και κομίζοντας μιαν άλλη φρεσκάδα με τα δικά της γνωρίσματα.

Ο Θωμάς Τσαλαπάτης με την πρώτη του αυτή συλλογή, έρχεται να συμπληρώσει και στην ποίηση με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την εικόνα αυτής της τόσο δυναμικής γενιάς, της γενιάς του. Και αυτό γιατί τα ποιήματά του πέρα από την αδιαμφισβήτητη, υψηλής ποιότητας έμπνευση, τα χαρακτηρίζουν στίχοι ακριβείας, χωρίς τίποτα το περιττό, στίχοι θαυμαστής ευθυβολίας, σπάνιας πρωτοτυπίας, μοναδικής εκλεκτικότητας και ευρηματικότητας. Και τούτο τέλος: μια χαρμολύπη διαποτίζει ολόκληρο το βιβλίο, μια έντονη κοινωνική ερημιά, μια αποξένωση, μια φρίκη υποδόρια, ένας κόσμος (αριστοτεχνικά κρυμμένης) παράνοιας, της οποίας το πλέον αποτρόπαιο αποτέλεσμα κατά βάθος βιώνει και ο ίδιος ο "Κύριος Κρακ" το κυριότερο δηλαδή πρόσωπο των ποιημάτων του βιβλίου, όσο και αν δείχνει να παραμένει ένας αμέτοχος και σκληρός παρατηρητής των τεκταινομένων.

Γιώργος Μαρκόπουλος