Ήταν, μια φορά κι έναν καιρό, ένα μικρό-μικρούλικο νησί.
Όμορφο σαν ζωγραφιά. Που... ταξίδευε στα πέλαγα, δίχως πανιά και ξάρτια στα κουπιά.
Όπως αρμενίζουν τ` αστέρια στον ουρανό.
Όπως κολυμπούν τα ψάρια στη θάλασσα.
Πάνω του, ένας ψαράς, η γυναίκα του, τα δυο τους παιδιά, ζώα και πουλιά ζούσαν μονιασμένα.
Πότε-πότε, κατέβαιναν στο νησί κάτι σκανταλιάρικα αγγελάκια!
Έπαιζαν, έλουζαν τις μεταξένιες μπούκλες τους στους καταρράκτες του, μπούκωναν το στόμα τους με φρούτα...
Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Που μοσχοβολά ομορφιά και καλοσύνη, που κυλά σαν ποίημα και σαν δημοτικό τραγούδι.
Και μιλά για τη στενή σχέση του ανθρώπου με τη φύση, για την αδελφική αγάπη, για τη δύναμη της προσευχής.
Σίγουρα θα συναρπάσει τα παιδιά. Και θα γεμίσει την ψυχή των μεγάλων με νοσταλγία...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]