Πολλές αναγνώσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν πάνω στο θεσμό του μουσείου. Μπορούμε να τον αντιληφθούμε ως ένα χώρο φύλαξης των αντικειμένων αλλά και ως ένα χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με τον κρατικό εθνικισμό και με την επικράτηση ενός θριαμβευτικού παρόντος για τα κράτη που το δημιούργησαν. Το πρόγραμμα υπέρβασης του μουσείου που έθετε η πρωτοπορία απέτυχε. Μάλιστα, στις σύγχρονες κοινωνίες η αντίθετη τάση είναι παρούσα: η μουσειοποίηση των πάντων. Ο χώρος του μουσείου συγκροτείται ιστορικά. Όμως, επιφυλάσσει για τον εαυτό έναν τόπο που δεν επιθυμεί να είναι ιστορικός αν και ό,τι συμβαίνει μέσα σε αυτόν είναι το αποτέλεσμα της ιστορίας. Προϊόν ιστορίας και ταυτόχρονα πέρα από αυτή, εδώ βρίσκεται η αντίφαση του μουσειακού θεσμού. Το αίτημά μας γίνεται τότε προφανές: πρέπει να καταστήσουμε το μουσείο ιστορικό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]