Το «Μοναστήρι της Πάρμας» είναι το δεύτερο ολοκληρωμένο αριστούργημα του Στεντάλ: μια εξαίσια αναπόληση του Μιλάνου του 1796, τον καιρό της γαλλικής κατοχής, το δράμα του Βατερλώ, όχι όπως θα το δει ένας επιτελικός, μα ένας ταπεινός «ηθοποιός» του. Στο μυθιστόρημα υπάρχει ακόμα η σχολαστική απεικόνιση μιας μικρής ιταλικής αυλής του Risorgimento, της Ανάστασης, όταν ξυπνά η γεύση της ελευθερίας και οι παλατιανοί μετέρχονται κάθε μέσο, βίαιο ή πανούργο, για να παρατείνουν το δεσποτισμό τους. Οι σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη, γραφικές, σπαρταριστικές, ολοζώντανες. Το ύφος πικάντικο, όλο αιφνιδιασμούς για τον αναγνώστη, ασύγκριτο. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
