Στην χαραυγή της Γαλλικής Επανάστασης, η διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του πολίτη κατέστησε τους ανθρώπους ίσους ενώπιον του νόμου. Η καθιέρωση του δεκαδικού μετρικού συστήματος, την ίδια περίοδο - διόλου τυχαία - τους κατέστησε ίσους ενώπιον της μέτρησης των πραγμάτων. Στη Γαλλία του 1788, η μετρολογική εξουσία είναι το προνόμιο των φεουδαρχών, αφόρητο για το λαό: κάθε πρίγκιπας, δούκας ή μαρκήσιος, κάθε κόμης και υποκόμης, κάθε κάτοχος ενός μικρού κομματιού γης, θέλει να έχει το δικό του μέτρο. Από επαρχία σε επαρχία, από κεφαλοχώρι σε κεφαλοχώρι, μερικές φόρες ακόμη και μέσα στην ίδια πόλη, τα μέτρα διαφέρουν. Η ανομοιογένεια αυτή στις μονάδες μέτρησης έγινε το σύμβολο της ανισότητας, της αδικίας και της αυθαίρετης φεουδαρχικής κοινωνίας. Το μέτρο του κόσμου, ένα ταξίδι στα χρόνια της Επανάστασης, αναλύει τις παράλληλες πορείες της πολιτικής και της μετρολογικής ισότητας και περιγράφει τη διανοητική και ανθρώπινη περιπέτεια που τις συνέδεε. Ένα συναρπαστικό αφηγηματικό δοκίμιο που περιγράφει τον τρόπο που καταργήθηκαν τα «δύο μέτρα και τα δύο σταθμά».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]