Ο Κυριάκος, παιδί μου και μαθητής μου μαζύ, δεν ηρκέσθη σε μιαν απλή μετάφρασι, όντας δεινός γνώστης και των δύο γλωσσών, με τρομερό βάθος στην αραβική γλώσσα (θυμάμαι πόσους κόπους κατέβαλλε μικρός για να το επιτύχη!). Προέταξε μια μακροτάτην εισαγωγή για την πολιτειακήν Ιστορία της Αιγύπτου - της οποίας εφάμιλλη δεν γνωρίζω -, αρχίζοντας από την φαραωνικήν εποχή και φθάνοντας μέχρις εκεί, που αρχίζω εγώ. Μετά μετέφρασε το έργο μου, το εσχολίασε βάσει των υψηλότερων επιστημονικών απαιτήσεων και κατόπιν συνεπλήρωσε το έργο με ένα κείμενο, όπου οι συγκρίσεις που επιχειρεί, οι συνθέσεις στις οποίες προβαίνει και οι σκέψεις που εν τέλει καταθέτει θέτουν σε κίνησι και την δική μου σκέψι. Το παράρτημα με το οποίο συμπληρώνει το βιβλίο, ο πρόλογος δηλαδή των απομνημονευμάτων μου, αποτελεί άλλην μιαν έκπληξη για μένα, διότι είνε το κείμενο, όπου απετύπωσα στο χαρτί την καρδιά και την ψυχή μου. Έτσι το αισθάνθηκε και ο ίδιος, όπως μου εξωμολογήθη, το καλοκαίρι του 1992 που το ανέγνωσε και το απεστήθισε πολύ μικρός. Το βιβλίο έτσι παρουσιάζει ένα άριστο σύνολο που μου προξενεί ωραία αισθήματα και ειλικρινή. Με τίμα επίσης η συμπερίληψις αυτού του έργου σε μια μοναδικήν επιστημονική σειρά, αυτήν του καθηγητού Ιωάννου Θ. Μάζη, του οποίου το έργο για την Μέση Ανατολή, πολύτιμο οπωσδήποτε και μοναδικό στο είδος του, άνοιξε σε όλους μας νέους ορίζοντες στην έρευνα και την πολιτική σκέψι ή ακριβεστέρα, κατά την αραβική έκφρασι, `μας άνοιξε τα μάτια`. Ο Κυριάκος έχει την αγάπη μου, ο Ιωάννης Θ. Μάζης τον σεβασμό μου, πλαισιούμενοι αμφότεροι με την αναγνώρισι, την εκτίμησι και τις ευχαριστίες μου. Ας δεχθούν λοιπόν, όπως και ο εκδότης Δημήτριος Σταμούλης, την πατρική μου ευχή να συνεχίσουν ακλόνητοι το δύσκολο έργο τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]