Μπορεί να ήταν ένας παππούς, ένας δάσκαλος, ένας φίλος. Κάποιος μεγαλύτερός σας, σοφός και υπομονετικός, που σας καταλάβαινε όταν ήσασταν νέοι κι ανήσυχοι, σας βοηθούσε να κατανοήσετε την πολυπλοκότητα του κόσμου, σας έδινε σοφές συμβουλές για να μπορέσετε να βρείτε το δρόμο σας.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν για τον Μιτς Άλμπομ ο Μόρρι Σουόρτς, ο καθηγητής του στο πανεπιστήμιο πριν από είκοσι περίπου χρόνια.
Μπορεί καθ` οδόν να χάσατε κι εσείς, όπως ο Μιτς, τα ίχνη του μέντορά σας, και οι ορίζοντες να στένεψαν, κι ο κόσμος να `μοιαζε πιο σκληρός. Δεν θα θέλατε να ξαναδείτε αυτόν τον άνθρωπο, να μιλήσετε μαζί του για τα μεγάλα ερωτήματα που ακόμη σας βασανίζουν, να σας καθοδηγήσει ξανά με τη γνώση του, όπως έκανε όταν ήσασταν νεότεροι;
Στον Μιτς Άλμπομ δόθηκε μια τέτοια δεύτερη ευκαιρία. Βρήκε ξανά τον Μόρρι, γέροντα πια, τους τελευταίους μήνες της ζωής του. Ο Μόρρι, ξέροντας πως ήταν ετοιμοθάνατος, συναντιόταν με τον Μιτς κάθε Τρίτη στο γραφείο του, όπως έκαναν παλιά στο πανεπιστήμιο. Η καινούργια τους αυτή επαφή εξελίχθηκε σε μια τελευταία «διδασκαλία» με θέμα: μαθήματα ζωής.
`Το Μεγαλύτερο μάθημα της ζωής` είναι ένα βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό χρονικό των ημερών που πέρασαν μαζί, μέσ` από το οποίο ο Μιτς μοιράζεται με τον αναγνώστη την αστείρευτη προσφορά του δασκάλου του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]