[. . .] Το Όριεντ Εξπρές. Το Νυχτερινό για τη Μεσέντ στο βορειοανατολικό Ιράν. Το Χρυσό Βέλος για την Κουάλα Λουμπούρ. Ο Πολικός Αστέρας για τη Σιγκαπούρη. Το Υπερ-εξπρές Χικάρι («Ηλιαχτίδα») για το Κιότο. Ο Υπερσιβηρικός. Τρένα μεγάλα και άνετα, βιαστικά εξπρές, αργά και εκνευριστικά τοπικά τρένα. Ο Αμερικανός συγγραφέας Πολ Θέροου ξεκινάει από το σταθμό Βικτόρια του Λονδίνου με προορισμό την Ασία. Για τέσσερις μήνες αλλάζει συρμούς, βαγόνια, κουκέτες, τοπία, σ` ένα γοητευτικό παζάρι φυγής και αναζήτησης. Κάποιοι από τους σταθμούς του ταξιδιού του: Ιράν, Τουρκία, Πακιστάν, Ινδία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Βιετνάμ, Ιαπωνία και Ρωσία. Τα πάντα είναι πιθανά όταν ταξιδεύεις με τρένο: ένα απολαυστικό γεύμα, η φλυαρία ενός άγνωστου συνταξιδιώτη, ένα φλερτ ή ένα γερό μεθύσι. Κάθε σταθμός και άλλη ιστορία, αλλά κυρίως άλλοι επιβάτες. Από τον Ντάφιλ, έναν ηλικιωμένο Βρετανό που κατευθυνόταν στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος έχανε διαρκώς την ανταπόκριση του τρένου του, ως τον Σαδίκ, έναν παράξενο Τούρκο εκατομμυριούχο που ταξίδευε για Αυστραλία. Τέσσερα πυκνογραμμένα σημειωματάρια είναι το ενθύμιο αυτής της μαραθώνιας διαδρομής. Τέσσερα σημειωματάρια, ο κύκλος ενός ταξιδιού που κλείνει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]