Είναι γνωστό ότι τα 4 Ευαγγέλια αναφέρονται, κατά κύριο λόγο, στα ιστορικά γεγονότα και στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού που απευθυνόταν σ` ένα ευρύτερο ακροατήριο. Παράλληλα, όμως, υπήρχε και μια εσωτερική διδασκαλία για τον κύκλο των πιο προχωρημένων μαθητών, με σκοπό να μείνει μυστική μέχρι να ανέβει το γενικό πνευματικό επίπεδο της ανθρωπότητας και να επιτρέψει την πλατύτερη διάδοσή της. Η ίδια η Αγία Γραφή π.Χ. στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 14,26 και 20,30 αναφέρει την ύπαρξη μιας μυστικής διδασκαλίας, ενώ ο Ωριγένης μιλά για μια «αρκανική πειθαρχία σιωπής» που είχε επιβληθεί στους μυημένους μαθητές. Η υπόσχεση του Ιησού να στείλει το Άγιο Πνεύμα για να διδάξει τα πάντα και να υπενθυμίσει όλα όσα είχε διδάξει, εκπληρώθηκε επανειλημμένα ανά τους αιώνες από μεγάλες μορφές του χριστιανισμού αλλά και από άγνωστους μυστικιστές και προφήτες. Στη δεύτερη αυτή κατηγορία ανήκε και ο Ιάκωβος (1800-1864), «ο γραφιάς του Θεού». Επίκεντρο αυτής της αποκάλυψης αποτελεί το «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη», μια λεπτομερής περιγραφή των πεπραγμένων και της διδασκαλίας του Ιησού, σχεδόν σε καθημερινή βάση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]