Εκείνη, με το γερό χέρι, άνοιξε την χούφτα του παράλυτου χεριού. Η Δέσποινα αιφνιδιάστηκε. Μέσα στην χούφτα της υπήρχε το ματοζίνιχο. Εκείνο που της είχε φορέσει η θεία Ζωγραφία και η Αννίκα το πήρε με το που την είδε. Χρόνια ολόκληρα περίμενε να της το δώσει πίσω. Και όταν τόλμησε και το ζήτησε, της είπε πως το πέταξε. ``Το ματοζίνιχο`` ψέλλισε. "Ολα αυτά τα χρόνια...το κράταγες! ``Το πήρε και το κοίταξε, σχεδόν ευλαβικά. Όπως όταν κανείς, μετά από μια υπεράνθρωπη προσπάθεια κατακτάει ένα έπαθλο. Όπως όταν η επιθυμία χρόνων, γίνεται πραγματικότητα. Σαν να μην πίστευε στα μάτια της.``Το ματοζίνιχο`` ξαναείπε και ήρθε στα μάτια της η εικόνα της θείας Ζωγραφίας τη στιγμή που της το φόραγε:τσιτσεκόπο μ`,να μην το βγάλεις ποτέ από πάνω σου`` της είχες πει.
