(. . .) Η επικρατούσα άποψη, για την απόκτηση της σκέψης και της γλώσσας, είναι ότι τα βρέφη γεννιούνται με ένα ήδη υπάρχον πρόγραμμα στον εγκέφαλό τους. Αλλά αυτή είναι μια πολύ περιορισμένη και απλουστευμένη ερμηνεία. Η ριζοσπαστική άποψη του καθηγητή Hobson είναι πως η ικανότητα της σκέψης προέρχεται από την ποιότητα των συναλλαγών του βρέφους με τους άλλους ανθρώπους κατά τους πρώτους δεκαοκτώ μήνες της ζωής του. Ως αναπόσπαστο μέρος της θαυμαστής νοητικής εξέλιξης του δεύτερου έτους, το παιδί επιτυγχάνει νέα ενορατική γνώση για το νου του ίδιου και των άλλων. Η ανθρώπινη σκέψη, η γλώσσα και η αυτό-επίγνωση αναπτύσσονται στο λίκνο της συναισθηματικής σχέσης μεταξύ του βρέφους και του ανθρώπου που το φροντίζει. Η κοινωνική επαφή έχει ζωτική σημασία για τη νοητική ανάπτυξη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]