Συναντιόμαστε μια φορά τη βδομάδα και τα λέμε. Αφήνουμε τα παιδιά, όσες έχουμε, στη γιαγιά και στις θείες. Άσε που αφήνουμε και τον άντρα της Βερόνικας στην ησυχία του! Φτιάχνουμε λαζάνια, κις λωραίν, το αγαπημένο μας ρολό της θείας Μαργαρίτας και αρχίζουμε! Τι λέμε τόσες ώρες; Για δουλειές, δίαιτες, ταξίδια, ψώνια. . . Δήθεν! Τελικά, για άντρες λέμε! Τη μία, την παράτησε ο φίλος της και είναι στις μαύρες της, αλλά μάλλον όχι για πολύ! Η άλλη, μόλις τον σχόλασε, άνθισε. Κι αυτή όχι για πολύ! Εγώ είμαι ερωτευμένη με τον ίδιο άντρα τα τελευταία δεκαέξι χρόνια, αλλά αυτός είναι παντρεμένος! Μου ορκίζεται πως θα τη χωρίσει. Πώς να το κάνουμε; Ό,τι και να λέμε, το θέμα είναι οι άντρες!
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
