Στο «Θείο Βρέφος», ο συγγραφέας των «Μαύρων φεγγαριών του έρωτα» και της «Μελαγχολικής δημοκρατίας» το γλεντάει κυριολεκτικά αφήνοντας ελεύθερη την αναρχική φαντασία του· αλλά σε τελική ανάλυση, μας ζωγραφίζει έναν άγριο πίνακα της ανθρωπότητας, όπου βρίσκουμε τα πάντα: τα χαμένα όνειρά μας για παντοδυναμία, τη μύχια λαχτάρα μας για αθανασία, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, το αγελαίο πνεύμα, τις γελοιότητες και τις κακίες μας, το Θεό και τη Μαμά. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
